"ვინც იბადება, იმისი ცალიც იბადება, მაგრამ საუბედუროდ იმ ათასობით უსახურში, შენი ტოლფასის პოვნა ჭირს. არც ის შენი ნამდვილი ნახევარი არგია სხვას და არც შენ სხვის ნახევარს. ორივეს ცხოვრება დაღლილი წამებაა და ძებნა უპოვარისა. ხანჯლით შუაზე გაჩეხილი არიან ადამიანები და სხვის ნახევარს სახელდახელოდ ნაჩქარევად მიკერებული. ვერ ჰგუობს სხეული უცხო სხეულს და ერთმანეთს წამლავს, ათასში ერთს თუ გამართლებია და თავისი ნახევარი დასტოლებია" – როცა სტატიის წერა დავიწყე და მონდომებით ვარჩევდი ეპილოგად გამოსადეგ ფრაზას, ჩემდა გასაოცრად არაჩვეულებრივი ქართველი მწერლის – ოტია იოსელიანის სიტყვები ამოტივტივდა გონებაში.![]()
↧